Kiedy ktoś nabywa lokal w budynku wielorodzinnym, poza tym, że staje się właścicielem samego lokalu, zostaje także współwłaścicielem nieruchomości wspólnej. Czym są części wspólne nieruchomości i jakie są obowiązki właściciela lokalu względem nich?
Zasada swobody umów i jej ograniczenia
Jedną z podstawowych zasad prawa cywilnego w Polsce jest zasada swobody umów, która została wyrażona bezpośrednio w art. 3531 kodeksu cywilnego. Zgodnie z nią, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania. Nie jest to jednak zasada nieograniczona – umowa musi być bowiem zgodna z właściwością (naturą) stosunku, ustawą i z zasadami współżycia społecznego. Ponadto, niedopuszczalne są postanowienia nieuzgodnione indywidualnie z konsumentem, które kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (art. 3851 Kodeksu cywilnego) – są to właśnie niedozwolone postanowienia umowne, czyli klauzule abuzywne.
Wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną zrzeszającą wszystkich współwłaścicieli nieruchomości wspólnej i jako taka jest decyzyjna, jeśli chodzi o zarządzanie częściami wspólnymi nieruchomości i inne kwestie, wspólne dla wszystkich właścicieli lokali w budynku. Oczywiście byłoby bardzo trudne, a być może nawet niemożliwe, aby wszystkie decyzje, nawet te najdrobniejsze podejmowali wszyscy członkowie wspólnoty mieszkaniowej (wspólnoty mogą bowiem liczyć nawet kilkaset członków). Jak więc może wyglądać zarządzanie nieruchomością wspólną?
Prawnik, radca prawny, adwokat, mecenas… – można się pogubić od tej prawniczej tytulatury. Jednak pomiędzy tymi tytułami występują znaczne różnice, a noszące je osoby posiadają różne uprawnienia. Z perspektywy klienta istotne jest kto opiekuje się jego sprawą. Zatem – po kolei.
Radca prawny, podobnie jak adwokat, jest przedstawicielem zawodu zaufania publicznego, zajmującym się profesjonalnym świadczeniem pomocy prawnej. Jest to zawód wykonywany na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. Radca prawny może udzielać porad i konsultacji prawnych, sporządzać opinie prawne oraz występować w wszelkich sprawach przed sądami i urzędami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy. Przed sądem nosi togę z niebieskim żabotem. Co trzeba zrobić, aby zostać radcą prawnym?